حقایق جالب و خواندنی در مورد مسکو
ولادیمیر لنین در سال 1924 درگذشت و از آن زمان به بعد هزینه نگهداری جسد او 13 میلیون روبل (بیش از 155000 دلار، 21000 دلار) در سال برای دولت روسیه هزینه داشته است. حداقل یک بار در روز، تیمی از دانشمندان بدن او را برای نظارت بر وضعیت پوست و طبیعی نگه داشتن آن بررسی می کنند. بدن لنین هر 18 ماه به جز اعضای اصلی مومیایی می شد. هر از گاهی دانشمندان پروتزها و فیلرهای آسیب دیده را جایگزین می کنند تا مطمئن شوند همه چیز به درستی کار می کند. بسیاری از مردم ادعا می کنند که جسد لنین اصلا واقعی نیست. بهترین راه این است که بگویید خودتان ببینید.
سگ های خیابانی در مسکو می توانند در مترو پرسه بزنند
برای زنده ماندن در سرمای سخت شهر، سگ های مسکو باید هوش خیابانی خود را افزایش دهند. وقتی از خدمات حمل و نقل متروی مسکو استفاده می کنید، ممکن است یکی از این موجودات هوشمند را ببینید که سوار یا پیاده می شوند. سگ‌ها یاد گرفته‌اند که ایستگاه‌های مترو را با صدایی که نام ایستگاه را اعلام می‌کند، تشخیص دهند و برخی از آنها با ماموران و نگهبانان مترو رفتار دوستانه‌ای دارند. درست مانند گربه‌های سن پترزبورگ، این سگ‌ها در دور نگه داشتن جمعیت موش‌ها موثر هستند.
یوری گاگارین، اولین انسان در فضا، در دیوار کرملین در نزدیکی دیوار مسکو به خاک سپرده شد
یوری گاگارین حتی قبل از سفر فضایی خود بسیار محبوب بود. هنگامی که 20 نفر از همکارانش از برنامه فضایی شوروی سابق به طور ناشناس در مورد اینکه چه کسی اولین فردی است که به فضا می رود رأی داده شد، همه به جز سه نفر به گاگارین رأی دادند. مدت کوتاهی پس از سفر او به دور مدار زمین، شهرت او سر به فلک کشید. اکنون او آنقدر ارزشمند بود که هرگز نمی توانست به بهشت بازگردد. حقیقتی که بعدها به افسردگی شدید او منجر شد. او به عنوان خلبان جنگنده به کار بازگشت و در نهایت طی یک ماموریت آموزشی معمولی کشته شد. پس از مرگ گاگارین، زندگی کوتاه اما خارق العاده او بارها و بارها به روش های مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. بوز آلدرین و نیل آرمسترانگ به این فضانورد شوروی در سطح ماه مدال اهدا کردند. نام زادگاه او به گاگارین تغییر یافت و دهانه ای در سمت چپ ماه به نام او نامگذاری شد. خاکستر جسد او در مقبره دیواری کرملین دفن شد. مکانی که فضانوردان از سراسر جهان می آیند و قبل از سفرهای فضایی خود گل می گذارند.
تنها 2 درصد از جمعیت مسکو از این شهر هستند
برخی گزارش ها حاکی از آن است که تنها 2 درصد از جمعیت مسکو پدربزرگ هایی در این شهر داشته اند. بیش از نیمی از جمعیت مسکو از شهرهای دیگر روسیه هستند و مابقی را مهاجران سایر کشورهای اطراف تشکیل می دهند.
در دهه 1930، اکثر ساکنان ساختمان دولت مسکو نقل مکان کردند و ناپدید شدند
پس از تبدیل شدن مسکو به پایتخت جدید روسیه در سال 1918، تصمیم گرفته شد که یک ساختمان مسکونی برای کارکنان اداری کشور که از مکان های قبلی نقل مکان کرده بودند، ساخته شود. خانه دولت نامی بود که بعدها این بنا به آن شهرت یافت. فضای زندگی مجلل که دارای سینمای اجتماعی، سالن موسیقی، زمین تنیس و امکاناتی از این دست بود. اما این زندگی ارزش زیادی دارد. 800 نفر از ساکنان این ساختمان در خلال پاکسازی بزرگ استالین بین سالهای 1937-1938 دستگیر یا کشته شدند. این بالاترین تعداد دستگیری و اعدام در بین هر ساختمان آپارتمانی در مسکو بود که باعث شد نام مستعار آن ساختمان “بازداشتگاه اولیه” باشد.
مسکو یک رودخانه زیرزمینی دارد
رودخانه نگلینایا (Neglinnaya) سال‌ها آزادانه جاری بود، اما ساحل غربی‌اش به دلیل سیلاب شدید غیرقابل سکونت شد. راه حلی که در قرن هجدهم پیدا شد این بود که نگلینایا به سمت یک تونل هدایت شود و بخش قدیمی آن مسدود شود. حالا این رودخانه در زیرزمین جاری است و به داخل موسکوا (Moskva) می‌ریزد و خیابان نگلینایا در امتداد رودخانه قرار دارد.
مسکو محل استقرار یک زنگ ناقوس ۲۰۰ تنی است، بزرگترین ناقوس جهان
ایجاد زنگ ناقوس 200 تنی نتیجه سه تلاش است. زنگ اول بیش از 18 تن وزن داشت و به 18 مرد نیاز داشت تا آن را تکان دهند و به صدا درآورند. اما عمر این زنگ زیاد طول نکشید. پس از آتش گرفتن ناقوس چوبی کرملین مسکو، ناقوس به زمین افتاد و چند تکه شد. اتفاق مشابهی برای زنگ دوم رخ داد که حتی از زنگ اول بزرگتر بود. ملکه روسیه آنا ایوانونا، خسته از آتش سوزی هایی که مسکو را از بزرگترین ناقوس جهان محروم کرد، دستور ساخت زنگ سوم را صادر کرد که یک و نیم برابر بزرگتر از زنگ قبلی بود. برای انداختن این ناقوس، یک گودال 10 متری در نزدیکی کرملین حفر شد، اما زمانی که این ناقوس ساخته شد، سازه نگهدارنده این ناقوس غول‌پیکر دچار آتش‌سوزی دیگری شد، بنابراین نزدیک به 40 سال هیچ‌کس نتوانست زنگ را پیدا کند. زنگ در نهایت پیدا شد، اما تا به امروز هیچ کس نمی داند صدای آن چگونه است، زیرا هرگز به صدا درآمده است. با این حال، دانشمندان مفروضاتی را در این مورد بررسی کرده اند.
ارواح در سفارت تونس در مسکو
گفته می‌شود که خانه قدیمی رئیس پلیس مخفی استالین، لاورنتی بریا، واقع در خیابان ۲۸ مالایا نکیتسکایا (Malaya Nikitskaya) ارواحی حضور دارند. افسانه‌های شهر حاکی از آن است که رئیس پلیس، زنان زیبا را از خیابان‌های مسکو می‌ربود و آنها را به خانه می‌برد و پس از تعرض به این زنان، به آنها شلیک می‌کرد. در حال حاضر این مکان سفارت‌خانه تونس بوده و اعتقاد بر این است که ارواح زنان در این ساختمان حضور دارند. گفته می‌شود کاغذهایی که دیپلمات‌ها در جای امنی می‌گذارند، دیده شده که در اتاق پراکنده بوده است. اغلب اوقات در ساختمان صدای پا شنیده می‌شود. ادعا شده افرادی که در این ساختمان کار می‌کنند خواستار انتقال به‌جای دیگری هستند.
مسکو هفت آسمان خراش همسان دارد
ساخت این گروه از آسمان‌خراش‌ها که در مجموع به عنوان «هفت خواهر» شناخته می‌شود پس از جنگ جهانی دوم انجام شد. در آن زمان یک‌بار استالین گفت: «خارجی‌ها به مسکو می‌آیند، در اینجا قدم می‌زنند و هیچ آسمان خراشی در شهر وجود ندارد. آنها مسکو را با شهرهای کشورهای سرمایه‌دار مقایسه می‌کنند و این یک ضربه تبلیغاتی به ما است». هفت آسمان خراش مسکو شامل ساختمان هتل اوکراینا (Ukraina)، ساختمان خیابان کوتلنچیسکایا (Kotelnicheskaya)، ساختمان میدان کودرینسکایا (Kudrinskaya)، ساختمان هتل هیلتون مسکو لنینگرادسکایا (Hilton Moscow Leningradskaya)، ساختمان وزارت امور خارجه، ساختمان دانشگاه دولتی مسکو و ساختمان اداری دروازه سرخ می‌شود.
کاخ سرخ رنگ کرملین مسکو پیش تر به رنگ سفید بود
امروزه کرملین با یک رنگ قرمز متمایز می‌شود، اما همیشه این‌طور نبوده است. در قرن هجدهم، کاخ کرملین از آجر ساخته و با رنگ سفید پوشانده شد. تغییر رنگ ساختمان به قرمز در پایان قرن نوزدهم اتفاق افتاد.
یک شرکت شیرینی پزی در مسکو رکورد ساخت پنکیک را شکست
طی جشنواره ماس‌لنیتزا (Maslenitsa) یا هفته پنکیک مسکو در سال ۲۰۱۷، یک شرکت محصولات آردی در مسکو به نام جی. اس. سی مافکا (JSC MAFKA) رکوردی از ساخت میزان قابل توجهی پنکیک (دقیقا ۱۲۷۱۶ پنکیک) را به خود اختصاص داد. پنیکیک‌ها توسط ۸ سرآشپز و در طول ۸ ساعت کار مداوم آنان ساخته شد.
